Prolog...

Prolog...

Księga Wyjścia...

No cóż. Nadszedł ten dzień. Dzień próby..

Dzień, o którym myślałem - żyłem nadzieją, że nie nadejdzie.
Rozum wiedział że muszę iść... serce mówiło "Czekaj... może 
zmieni zdanie ? Widzi że Ją kochasz... starasz się jak tylko potrafisz...
I robisz to szczerze... Może powie zostań (...)"...

Ale nadszedł... chłonę każde spojrzenie Najkochańszej, ładuję akumulatorki

Jej zapachem, podniecam się każdym dotykiem... choćby nikłym - muśnięcie włosów,

dotknięcie przy przejściu obok...

Jest ciężko. Będzie ciężej... chyba umrę z tęsknoty ?

Muszę dużo pić wody, żeby zrównoważyć łzy...

Nutka optymizmu na koniec - wierzę, że to rozstanie chwilowe przyniesie szczęście dla Nas.

Jeśli to przetrwamy, nic ani nikt nas nigdy nie pokona!

I believe...

Choć sobię nucę cały dzień :

Mam nadzieję, że zasłużę na Niebo i zostanę jeszcze kiedyś z Tobą...